Zuidwest China

Iedereen de beste wensen voor 2011!

Privacy; wat is dat?

De afgelopen twee weken hebben we met veel plezier, en vaak met veel verwondering over alle Chinese gebruiken, onze tijd doorgebracht in Zuidwest China. In China is het moeilijk om je te vervelen als westerse toerist. Op straat, in bussen en treinen word je continu met allerlei  gebruiken geconfronteerd die wij in Nederland op zijn ‘zachts’ gezegd niet zo gepast zouden vinden. Dit levert vaak erg grappige taferelen op. Zo is het hier normaal dat mannen en vrouwen op straat spugen, en dat gebeurt ook niet onopgemerkt. Het gaat altijd gepaard met behoorlijk wat gerochel. Spugen gebeurt overigens niet alleen op straat, maar kan ook gewoon in de bus. Verder is een hand voor je mond doen tijdens het niezen ook geen gewoonte. Een tuberculoze test is dus wel aan te raden met al die rondvliegende bacillen in China. Daarnaast hoef je in China ook geen moeite te doen om een zakdoek te pakken bij een loopneus. Je kunt het hier gerust gewoon uit je neus snuiten. En moet je kind tijdens een busrit naar het toilet dan trek je snel zijn of haar broek naar beneden en laat je het gewoon lopen over het trottoir.

Lulu Wang schrijft in ‘Het Lelietheater’ dat in China geen woord bestaat voor privacy. Dat hebben wij tijdens de afgelopen twee weken ook meermaals kunnen ervaren. Heb je in de nachttrein het onderste bed gereserveerd, zodat je niet helemaal naar boven hoeft te klauteren, dan heb je gezellig een aantal Chinezen op je bed zitten kletsen. Dat ze in China het woord privacy niet kennen werd het meest zichtbaar tijdens een bezoek aan een openbaar toilet. Bij een bezoek aan een openbaar toilet is het niet de gewoonte om een deur tussen de verschillende toiletten te hebben. Je zit dus gezellig gehurkt naast een aantal andere Chinezen. Bij een toilet moet je uiteraard ook niet denken aan een westers toilet. Het is vaak een gat in de grond, of nog erger een soort beekje waar je gezellig de urine van je buurvrouw voorbij ziet komen drijven. Het ruikt er dus vaak ook niet al te fris. Gelukkig is het nu ‘laag’ seizoen in China, dus de toiletten op toeristische plekken zijn leeg. En anders is het gewoon even ophouden. Het heeft wel een voordeel dat je na een bezoek aan China bij een volgend ranzige dixie toilet op een festival denkt: Het is misschien wel ranzig, maar ik ben gelukkig wel alleen.

Gelukkig went alles snel, en kunnen we er voornamelijk mee lachen. Het zijn ook niet zeker niet alle Chinezen die zich zo onbeschaamd gedragen. En misschien hebben de onbeschaamde Chinezen het nog niet eens zo slecht voor elkaar. Het is toch stiekem ook wel bevrijdend als je geen gene voelt. En niet alleen wij vinden dat de Chinezen er vreemde gewoonten op nahouden. Dat wij westerlingen een zakdoek gebruiken om onze neus te snuiten dat vinden de Chinezen maar vreemd. Die papieren zakdoekjes die je in China kunt kopen zijn bedoeld voor gebruik op het toilet; en daar steek je volgens de Chinezen je neus toch niet in.

Yangshuo

Na een reis van 12 uur in de nachttrein komen we ’s ochtends uitgeslapen in Guilin aan. Helaas hebben we nog geen Chinese yen in ons bezit en kunnen we onze laatste Hong Kong dollars op het treinstation niet wisselen. Zonder de bijbel van de reiziger, de Lonely Planet, bij de hand en zonder een Chinese tolk bleek het toch nog gemakkelijker dan gedacht om een pinautomaat  te vinden. Nu we ons eerste Chinese geld in handen hebben vinden we snel een bus die richting Yangshuo gaat.

Eenmaal aangekomen in het Bamboo House Inn waar we overnachten regelen we een boottocht over de Li rivier. Dat was een erg mooie, maar ook vrij koude en mistige boottocht midden door het karstgebergte van China. Verder huren we de volgende dag een mountainbike en fietsen we langs dorpjes, beklimmen de Moon Hill en bezoeken de Water Cave, waar we nog even opwarmen in de heetwaterbronnen van de grot.

Heetwaterbronnen in de Water Cave

Nachttrein

Kunming

Na een aantal dagen in de omgeving van Yangshuo te hebben doorgebracht nemen we de trein van Guilin richting Kunming. Deze treinrit duurt maar liefst 18 uur, maar valt weer erg mee omdat we een nachttrein hebben waar we redelijk goed in kunnen slapen. Kunming wordt ‘Spring City’ genoemd, omdat het er niet erg koud wordt in de winter. Verder vind je in Kunming geen sfeervolle oude huisjes, maar voornamelijk flatgebouwen.

In Kunming regelen we een visum voor Vietnam en bezoeken we het Green Lake Park. In dit park wordt er op verschillende plekken gedanst, gekaart en muziek gespeeld door Chinezen. Sommige vrouwen dragen nog traditionele kleding wat erg mooi is om te zien. Per toeval komen we ook nog bij een grote markt uit. Eerst lopen we door de groenten afdeling. Dat ziet er allemaal erg goed uit, maar wanneer we bij het vleesafdeling aankomen, ziet het er toch allemaal wat anders uit dan dat we bij de slagers in Nederland gewend zijn. Het ruikt er erg onaangenaam en je moet uitkijken dat je niet door het bloed van de dieren loopt. In China is het niet zo moeilijk om te zien van welk lichaamsdeel het vlees afkomstig is. Je kunt bijvoorbeeld staarten, en hele koppen van dieren kopen. Verder vergt het ook niet zoveel vaardigheid om te zien of de vis die je koopt wel echt vers is, omdat je de vis vaak nog gewoon ziet spartelen. We komen hier in China ook tot de ontdekking dat wanneer je een vis doormidden hakt het visje nog aardig lang blijft spartelen.

We besluiten in een Frans café te lunchen, en als we daar aankomen zien we binnen alleen maar blanken zitten die waarschijnlijk allemaal snakken naar lekker vers brood. Nu we onze portie westers eten weer gehad hebben besluiten we ’s avonds te gaan eten bij Jia Xiang Cuisine. Dit is een plek waar een heleboel eetstalletjes zijn die voornamelijk gerechten uit de regio Yunnan bereiden. Helaas zijn alle kaarten alleen maar in het Chinees en wijzen we maar iets aan wat ons lekker lijkt. Het smaakt goed en het kost ons ook nog eens bijna niets.

Dali

In Kunming nemen we vervolgens weer een nachtrein richting Dali. In Dali woont de Bai bevolking. De vrouwen lopen vaak met rood en blauwe kleding en dragen een opvallende hoofdtooi. Aan een muts met een lange witte staart is te zien dat de vrouw nog ongetrouwd is. De oudere vrouwen dragen alleen blauwe of zwarte kleding. Dali was één van de eerste backpackersplaatsen van China. Tegenwoordig is Dali erg toeristisch, maar wij hebben daar weinig last van gehad omdat het er in de winter erg rustig is. ’S Avonds is het erg rustig bij alle cafeetjes en restaurantjes. Het oogt evengoed wel gezellig met alle Chinese lampionnen en de kerstversiering. Tijdens de Eerste Kerstdag is het ’s avonds wel vrij druk. De Chinese kinderen kopen allemaal een spuitbus met nep sneeuw en spuiten daar de voorbijgangers mee onder. Helaas hebben de kinderen ons ook niet gespaard.

In ‘Old Dali’ zijn resten van de stadsmuur te zien en bezoeken we een tempel. We huren ook nog een ‘hippe’ elektrische fiets bij het hotel en rijden naar de drie pagoda’s. Vervolgens willen we nog de berg op rijden, maar helaas kan ons fietsje dat echt niet aan.

Lijiang en Tiger Leaping Gorge

Vanuit Dali is het 4 uurtjes met de bus naar Lijiang. Tijdens de busreis rijden we door een mooi Chinees landschap en komen we langs veel dorpjes. Het stadje Lijiang staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het is ook een erg mooi oud Chinees stadje, met vele houten huisjes, beekjes, bruggetjes en het wordt omringd door hoge bergen. Dat het zo mooi is heeft ook een keerzijde, omdat het daardoor erg veel toeristen trekt. We lezen dat je in de zomer over de hoofden van de mensen kunt lopen, maar nu is het gelukkig vrij rustig.

In Lijiang en de omgeving wonen de Naxi stammen. Bij de Naxi stammen hebben de vrouwen ‘de broek aan’. Ze hebben een sterke economische positie en beheren het geld. De kinderen krijgen ook de familienaam van de moeder. Op de pleinen in en rondom Lijiang zien we de Naxi vrouwen regelmatig zitten of dansen.

Vanuit Lijiang besluiten we toch maar naar de Tiger Leaping Gorge te gaan. De Tiger Leaping Gorge is een trektocht op gemiddeld 2500 meter hoogte. De Tiger Leaping Gorge is de diepste kloof ter wereld. We hebben een beetje zitten twijfelen of we wel naar de Tiger Leaping Gorge zouden gaan, omdat het ten eerste afgeraden werd in de wintermaanden vanwege de kou. En ten tweede omdat we niet de juiste ‘hike outfit’ bij ons hadden. Nu was de enige lange spijkerbroek die Eefke bij zich had ook nog niet op tijd droog na het wassen, dus moest ze met panty’s aan. Toen we de andere mensen zagen die meegingen in het busje naar de Tiger Leaping Gorge werd het ook nog eens zichtbaar duidelijk dat we er niet op gekleed waren. De meeste mensen hadden bergschoenen aan, afritsbroeken en sommige hadden zelfs wandelstokken meegenomen.

Tijdens een tweedaagse tocht lopen we samen met twee mensen uit Israël langs de bovenkant van de kloof. De trektocht was erg mooi, maar soms ook erg steil. Al met al was zeker de moeite waard!

                                 Tiger Leaping Gorge